آخرین مطالب
امکانات وب
مونای نازنین برای قسمت آخر "اول بود بعد خلق شد یا اول خلق شد بعد بود" مینویسه :
"دوست داشتن را باید دید از چه نوع دوست داشتنی است.
آیا مانند شیر است که آهو دوست دارد و گربه که موش دوست دارد؟
باید دید وقتی کسی می گوید دوستت دارم آیا معنی اش این ست که می خواهد ما را خرج خودش کند و ما را بخورد و ما را به مصرف خودش برساند یا دوستت دارم به این معنی است که تو دوست من هستی و خاطرت پیش من عزیز است و اگر کاری داشتی برایت انجام می دهم، اگر بیمارشدی، تا صبح برای تو بیدار می مانم.
(استاد الهی قمشه ای)"
دستانم روی دکمه های کیبورد سر میخورن و میلغزند به این جملات:
این بار و نمیدانم شاید تنها همین یک بار و یک لحظه و یک جا و این یک موجود، دوست هست و خاطرش عزیز هست و اگر کاری داشت انجام میدهم و اگر... نه خدا نکند که بیمار شود حالا هرجا و هر وقت و با هرکسی که بود...اخر فکر کن که آن یکدانه ی تکدانه دردانه بخواهد یا حتی از خاطر هستی بگذرد که درد یا بیماری داشته باشد، به جای تمام چیزهای خوبی که میتواند داشته باشد، به جای شور و شادی و هیجان و اشتیاق و آرامش و دوست داشتن و عشق و ثروت و قدرت و تمام تمام چیزهای دوست داشتنی دیگر این دنیای کوچک...آنوقت اولین عارضه آن ناخوشی، این باشد که تک خنده اهورایی اش از صورتش جمع و ناپدید شود و صورتش فشرده شود به درد...
نه حتی لازم نیست باران دعا کند یا آرزو، که خدا نکند، خدا خودش هم دلش را ندارد که چنین کند...
حتی اگر دلش به اندازه باران هم کوچک و نازک نباشد، باز هم کجا دلش آنقدر بزرگ و بی انتهاست که درد را در جزئی از اجزای نقشی ببیند که انعکاس دیوانه وار خودش بود شاید در فنجان چای عصرگاهیش...
ما را در سایت Baraneee دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : baraneeeo بازدید : 355