کیک زردآلو...

احتمالا خیلی باید خاطرت عزیز باشه که میکائیل بیشترین سهم از کیکِ زردآلویی که مادرش بصورت اختصاصی پخته و توسط خواهرش براش فرستاده رو به تو ببخشه...
هر طور حساب میکنم، ۴ برش از میون ۷ تا، اونم بزرگترینهاش!!! کمی بی انصافانه مینمایانه و اما تنها حقیقت ساده و تلخی که وجود داره اینه که من کیک دوس دارم!!! خیلی هم زیاد!!! اونقدر که بعد برش اول، خیلی صادقانه بگم: من یه دونه دیگه هم میخوام اگه ممکنه و داگما و میکاییل با خنده بگن حتمااااا
ولی خداییش من بعد برش دوم کاملا راصی بودم به رها کردن باقیش برای خودشون و اما داگما که از میزان علاقه ی من به کیک خبر داشت، از میکاییل پرسید
در مورد هر امکانی!!! برای چشم پوشیش از باقیمانده کیک و دادنش به من و میکاییل هم انصافا همون زدِ راه قبول کرد و نه نیوورد تو کار...
و همین شد که هم صاحبخونه م اون شب یه قطعه کیک زردالوی مامانِ میکاییل پز دریافت کرد و هم من فردا ترهاش، یه روزی یک قطعه کیک نیم خشک از تو کشوی یخچالم یافتم و از اونجا که علاقه م به کیک، خشک و تر و کهنه و تازه نمیشناسه، با لذت خوردمش و دعا کردم بجون داگما و هر کی که به نحوی به اون مرتبطه...