کیک دابل چاکلت...

ماده ی آماده ی کیک خودش، شکلاتی بود و اما ولعِ داگما برای هر چه بیشتر شکلاتی بودنشه که اونو وامیداره به اضافه کردن مقداری شکلات ذوب شده روی کیک و ساخت این دلبرِ غرق در شکلات...
انقدر خوشمزه شده بود که طعمش و بوش برای روزها و روزها در خاطرِ کیک زده ی من بمونه و حسرت دیدار دوباره ش هم البته به دلم!!!
چرا که ماده ی کیک از یک برند خیلی خاص و احتمالا پرهزینه بود که داگما بعنوان هدیه ی کریسمس برای خواهرش سفارش داده بود و اما به هنگامِ دریافت، بجای یکی، دو تا دریافت کرده بود و دیگه حوصله نکرده بود برای پس فرستادنش و همین شده بود که بهم پیام داده بود که آخرهفته، بعد کارِت، میای کیکِ شکلاتی خورون؟ با شیرچایی یا قهوه؟ و پشت بندشم یه ایموجی خنده که یعنی میدونم الان
تو دلت چه غوغایی به پا شده...
و واقعا هم شده بود بسکه فریبنده بود این اسم کیک شکلاتی با شیر چایی و اما نه قهوه، که در تمام عمرم بیاد ندارم تونسته باشم حتی یه فنجون قهوه هم بخورم، مگر با خالی کردن کیلو کیلو شکر توش و بازم اما کنار گذاشتنش با غرغر که اخه چیه این زهرمار؟؟!!
حالا درسته که شکلات رو بخودی خودش دیگه مدتهاست که دلم نمیکشه و نه اشتیاقی براش دارم و نه ذوقی، ولی همون موجود اگه بره تو کیک یا داغ داغ بشینه روی کیک، قضیه ش میشه
مرا تا دل بُوَد، دلبر تو باشی...